Dzień mający na celu wyrażenie szacunku i wdzięczności ojcom obchodzony jest w wielu krajach w trzecią niedzielę czerwca. W Polsce (i Nikaragui) święto przypada 23 czerwca. Obchody zapoczątkowane zostały w Stanach Zjednoczonych, gdzie po sukcesie Dnia Matki pojawiły się głosy, by ustanowić święta również dla pozostałych członków rodziny. Dzień Ojca wydawał się naturalnym dopełnieniem. W 1910 roku obchodzono go nieoficjalnie po raz pierwszy w niewielkim mieście Sokane w stanie Washington, z inicjatywy Sonory Smart Dodd, która chciała podziękować swojemu ojcu – samotnie wychowującemu sześcioro dzieci. Wydarzenie miało charakter lokalny, a starania o wprowadzenie go na skalę krajową nie przyjęły się przez kolejnych kilka dekad. Dopiero prezydent Nixon w 1972 roku oficjalnie ustanowił Dzień Ojca. Choć w Polsce święto ma już kilkudziesięcioletnią tradycję, do tej pory nie dorównało popularnością Dniowi Matki. Niemniej z roku na rok coraz więcej ojców może liczyć nie tylko na życzenia, ale i drobne upominki. Wraz z przemianami społecznymi XXI wieku rola ojca ulega stopniowemu przekształceniu. Stereotyp jedynego żywiciela rodziny przechodzi powoli do lamusa – dziś coraz więcej ojców aktywnie włącza się do obowiązków domowych i wychowania dzieci. Z roku na rok coraz więcej panów korzysta również z tzw. urlopu tacierzyńskiego, tym samym umożliwiając swoim partnerkom realizować się zawodowo. W dodatku, ojcem nie zawsze jest mężczyzna, który spłodził dziecko. Szacuje się, że ok. 8% ojców wychowuje „nie swoje” dzieci, a większość z nich nawet o tym nie wie.