Dzień Babci rozpowszechnił się w Polsce już pod koniec lat 60. ubiegłego wieku. Ktoś słusznie spostrzegł, że dziadkowie są w tej sytuacji nieco poszkodowani, dlatego pod koniec lat 80. w kalendarzu świąt obok Dnia Babci pojawił się Dzień Dziadka. Wnuczęta więc przygotowują obecnie dwie laurki. Ponadto w przedszkolach i szkołach organizowane są często występy, na które zapraszani są babcie i dziadkowie. W niektórych krajach na świecie obchodzi się „za jednym zamachem” Dzień Dziadków – w Stanach Zjednoczonych jest to nawet święto oficjalnie zatwierdzone przez prezydenta i Kongres. Amerykańscy seniorzy doczekali się nawet swojego hymnu „A Song for Grandma and Grandpa”. Jak twierdzą psychologowie, dziadkowie kształtują tożsamość wnucząt – zarówno rodzinną, jak i historyczną. Często starają się im wynagrodzić błędy, które popełnili, wychowując swoje własne dzieci. Dlatego dość powszechnie uważa się, że rodzice są od wychowania, a dziadkowie od rozpieszczania. Czas z nimi spędzony jest bardzo cenny również dlatego, że wiele wnucząt siłą rzeczy traci dziadków w młodym wieku. Na szczęście sytuacja ta zmienia się z roku na rok – średnia długość życia stale rośnie. W związku z tym jednak role nieco się odwracają, to dziadkowie będą potrzebować coraz więcej uwagi i pomocy ze strony swoich dzieci i wnucząt.